ประวัติ
พระสุพรหมยานเถระ หรือครูบาพรหมา พรหมจักโก วัดพระพุทธบาทตากผ้า ลำพูน
ครูบาพรหมา พรหมจักโก ( พระสุพรหมยานเถระ )
ชาตะ วันอังคาร ที่ 3 สิงหาคม พ.ศ.2441 ในสกุล พิมสาร
บรรพชา วันที่ 24 เมษายน 2455 ขณะอายุได้ 15 ปั
อุปสมบท วันที่ 16 มกราคม พ.ศ.2461 อายุได้ 20 ปี
มรณะภาพ 17 สิงหาคม พ.ศ.2527 ขณะอายุได้ 87 ปี พรรษา 67 ครูบาท่านเกิดในสกุลพิมสาร บิดาท่านชื่อ เป็ง พิมสาร มารดาท่านชื่อ บัวถา พิมสาร ท่านมีพี่น้องร่วมกัน 13 คน ครอบครัวนี้ประกอบอาชีพ ทำนาทำสาน บิดามารดาเป็นผู้มีศีลมีธรรม ยึดมั่นในการกุศล เข้าวัดรักษาศีลมิได้ขาด
ต่อมาพี่ชายท่านได้อุปสมบท ( ครูบาอินทจักรรักษา วัดน้ำบ่อหลวง ) ต่อมาอีก 2 ปี ครูบาพรหมมาท่านก็อุปสมบท และหลังจากนั้น 2 ปี น้องชายของท่านก็ถึงเวลาอุปสมบทเช่นกัน ( ครูบาคำ คำภิโร - พระครูสุนทรคัมภีรญาณ ) สุดท้ายพ่อของท่านก็ออกอุปสมบท หลังจากนั้นอีก 6 ปี คือครูบาพ่อเป็ง โพธิโก วัดป่าหนองเจดีย์ ลำพูน
หลังจากครูบาพรหมจักร ได้อุปสมบทแล้วก็ออกไปศึกษาธรรม วิชา ภาษา ด้านต่างๆ จากครูบาหลายท่าน ตามแบบของพระในล้านนาสมัยนั้น พออายุท่านได้ 24 ปี ท่านได้ตัดสิใจกราบลาครูบาอาจารย์ ญาติพี่น้อง เพื่อออกธุดงควัตร มุ่งปฏิบัติสมณะธรรม หลีกเร้นอยู่ในที่สันโดษวิเวก จากนั้นท่านก็ออกสู่ป่า จำพรรษาในป่าเขาเป็นเวลาหลายปี แถบ อำเภอจอมทอง เชียงใหม่ ลำพูน แม่สะเรียง แม่ฮ่องสอน ตาก และยังได้ข้ามไปจำพรรษาอยู่ในเขตพม่าถึง 5 พรรษา ซึ่งแน่นอนว่าการใช้ชีวิตแบบสมถะแบบนี้ทำได้ยาก และลำบากเป็นอย่างยิ่ง ต้องใช้ความเข้มแข็งอย่างสูง
ราว 20 พรรษาแรก ท่านตั้งใจฝึกด้านการปฏิบัติธรรมอย่างเดียว เป็นที่เลื่อมใสของชาวเขาเผ่าต่างๆ อย่างยิ่ง ต่อมาพระอุปัชฌาย์และญาติโยมได้นิมนต์ท่านมาจำพรรษาที่วัดป่าหนองเจดีย์ เป็นประธานสร้างโบสถ์ ศาลา กุฏิหลายหลัง ต่อมาไปสร้างที่วัดอื่นๆ อีก จนถึงปี 2491 คระกรรมการสงฆ์ เจ้าคณะจังหวัด เจ้าคณะอำเภอ นายอำเภอ พร้อมศรัทธา ญาติโยม ขอนิมนต์ท่านมาจำพรรษาที่ วัดพระพุทธบาทตากผ้า เพื่อช่วยทำนุบำรุง สถานที่สำคัญแห่งนี้ต่อไป
ครูบาพรหมจักร นั้นท่านเป็นผู้ที่รู้วาระใจคน หลายครั้งที่ท่านแสดงให้เห็นเป็นที่อัศจรรย์ บางคนว่าท่านรู้อนาคต รู้ในสิ่งที่จะเกิดขึ้น โดยเฉพาะท่านรู้ในธรรมอย่างลึกซึ้ง สำนักวัดพระพุทธบาทตากผ้าสมัยนั้นถือเป็นหลักในการสอนด้านวิปัสสนาแก่พระภิกษุและสามเณรในเมืองเหนือยุคนั้น ท่านมีลูกศิษย์มากมาย บวชพระภิกษุสามเณรมามากมาย คุณของท่านนั้นนำมากล่าวไม่จบสิ้นครับ
..........................................................
